MONOCULTURE | Een recent verhaal

De performance My Name is Language van Nicoline van Harskamp vindt plaats in een bureaucratisch ogende setting: een plek waar namen worden verzameld, gearchiveerd, opgedrongen, ingetrokken en aangepast. Er vindt een vertelsessie plaats tussen verschillende 'wachtende' mensen die zich onder de toeschouwers in de ruimte bevinden. Hun anekdotes zijn een synthese van verhalen die de kunstenares verzamelde via uitgebreid onderzoek en (groeps)interviews rond hoe het persoonsnamen vergaat in meertalige en migrerende contexten. De verhalen worden bij elkaar gebracht en gefictionaliseerd tot een script, dat de basis vormt van een immersieve performance. Daarin wordt duidelijk dat namen niet altijd aan hun eigenaars gebonden zijn. We leren dat namen en naamgevingstradities culturele grenzen kunnen overschrijden op manieren die bij meeste andere woorden niet mogelijk zijn, maar dat ze onderweg ook schade kunnen oplopen. Ze kunnen een eigen leven gaan leiden: verkeerd uitgesproken worden, verminkt en zelfs volledig vervangen door iets dat acceptabeler is voor de dominante cultuur. In de performance verschijnen namen in gesproken, geschreven en vertaalde vorm, en niemand spreekt dezelfde taal, noch dezelfde variëteit van één taal.