MONOCULTURE | Een recent verhaal

De fotografie van Catherine Opie uit de jaren 1990 past binnen de traditie van de Europese renaissance- en barokschilderkunst. Haar onderwerpen worden vaak centraal geplaatst, met direct licht en kleurrijke achtergronden. Haar reeks Portraits (1993-1997) behoort tot haar bekendste werken. Daarin worden leden van queer-gemeenschappen in Los Angeles en San Francisco geportretteerd, zoals drag kings, crossdressers en vrouw-naar-man-transseksuelen. De werken werden gemaakt tijdens het tijdperk van de 'cultuuroorlogen' van de late jaren 1990 in de VS, die de samenleving polariseerden tussen 'progressieven' en 'conservatieven' rond belangrijke sociaal-politieke onderwerpen – waaronder abortusrechten, religie, seksuele vrijheid, censuur, wapens, eigendom en privacy – en langs ideologische lijnen. De portretten van Opie hebben zichtbaarheid gegeven aan individuen en gemeenschappen die van oudsher in de samenleving worden gemarginaliseerd. Dankzij de identiteitspolitiek heeft esthetiek en politiek een plaats gekregen binnen het burgerlijk discours. Met name de beeldende kunst heeft hier een leidende rol gespeeld, wat aantoont dat visuele cultuur invloedrijk kan zijn in debatten rond samenleving en gelijkheid.