MONOCULTURE | Een recent verhaal

Het artikel van Gabriel d'Arboussier, een Frans-Senegalese politicus, is een kritische reactie op de Anthologie de la nouvelle poésie nègre et malgache de langue française, die in 1948 werd uitgegeven door Senghor, met een voorwoord van Sartre. Het onthult de discrepantie tussen de visie van de theoretici van de négritude en die van de communisten – wat betreft de strijd van de zwarten voor emancipatie. D'Arboussier richt zijn kritiek zowel op Sartre's existentialisme als op Senghors 'mystiek', en argumenteert dat de “mythe van de Orphée noire de negerpoëzie losweekt uit de sociale realiteit” en “leidt tot het inboezemen, via verfoeilijke demagogische vleierij, van een schadelijk gevoel van isolement bij gekleurde mensen.” Wat telt voor D'Arboussier is het universele van de klassenstrijd, de strijd tegen het imperialisme en de opbouw van een socialistische maatschappij. Négritude doet hij wegens haar 'particularisme' af als een reactionaire beweging. D'Arbousiers argumenten vormden de basis voor alle daaropvolgende kritiek op de beweging.