MONOCULTURE | Een recent verhaal

De propagandistische rondreizende tentoonstelling ging in 1937 van start in de Bibliotheksbau des Deutschen Museums in München. Ze wordt beschouwd als een van de belangrijkste voorbeelden in de reeks met zogenaamde 'Schandausstellungen' (schande-tentoonstellingen), die in 1936 werd ingezet met de Antibolschewistische Ausstellung, met daarop de expo Entartete Kunst – en ten slotte dus deze, Der Ewige Jude. Het was ook de grootste vooroorlogse antisemitische tentoonstelling, opgezet om aan te tonen dat er een (vermeende) joodse poging bestond om het bolsjewisme in nazi-Duitsland te doen zegevieren. Op de omslag van de catalogus prijkt de tentoonstellingsaffiche, met een 'oosterse' jood met kaftan en gouden munten in de ene hand, een knoet (een Russische zweep met knopen) in de andere; onder zijn arm knelt hij een kaart met daarop een rode hamer en sikkel, het communistische symbool. De tentoonstelling werd later getoond in onder andere Wenen, Berlijn en Dresden. Na haar passage stelde men er steeds een toename van het antisemitisme vast.