MONOCULTURE | Een recent verhaal

De eerste documenta vond van 15 juli tot 18 september 1955 plaats in Kassel. Hoewel het woord 'documenta' dicht aanleunt bij het Latijnse woord 'documentum' (les of lering), is het een verzonnen term die het idee van een 'documentatie' van moderne kunst moest oproepen. De expo onthulde kunstwerken die het publiek waren ontzegd tijdens het naziregime en werd zo het eerste grote evenement dat avant-gardekunst in Duitsland presenteerde sinds de beruchte tentoonstelling Entartete Kunst in 1937. De documenta wilde symbool te staan voor een Duitsland dat zich opnieuw openstelde voor de culturen van de wereld. De tentoonstelling vond plaats in de toentertijd net gerestaureerde, witgekalkte zalen van het Museum Fridericianum, een creatie van de Duitse Verlichting die tijdens de oorlog bijna volledig verwoest werd. Arnold Bode, oprichter en curator van de eerste tentoonstelling, wou een genealogie van de moderne kunst presenteren, die begrepen werd als universele taal. De tentoonstelling concentreerde zich op de Europese abstracte schilderkunst van de eerste decennia van de 20ste eeuw, en de catalogus van de eerste documenta bevatte, als ode, een sectie foto's van werken van vooraanstaande modernistische kunstenaars. Het meest internationale deel van de tentoonstelling omvatte een serie foto's van archaïsche sculpturen van over de hele wereld.