MONOCULTURE | Een recent verhaal

Esperanto is de meest gebruikte kunsttaal ter wereld. De taal werd in 1887 gecreëerd door Ludwik Zamenhof (1859-1917) toen hij een boekje publiceerde in het Russisch, getiteld Международный язык/Lingvo Internacia (de internationale taal), waar gewoonlijk naar wordt verwezen als Unua Libro. Zamenhof wees het principe van auteurschap af en ondertekende het boek bescheiden als Dr. Esperanto, ‘iemand die hoopt’. Zamenhof, een oogarts van Joods-Poolse afkomst, hoopte een taal te creëren die vreedzaam samenleven tussen mensen van verschillende culturen zou bevorderen. Hij werd in 1859 geboren in Białystok, op dat moment onderdeel van het keizerrijk Rusland. Zijn ervaring met het leven in een diverse gemeenschap van joden, orthodoxe Russen, protestantse Duitsers en katholieke Polen, waarin geweld tussen verschillende groepen courant was, inspireerde hem om een taal te construeren die interculturele dialoog mogelijk zou maken. Het centrale ideevan Esperanto was de creatie van een vriendschappelijke gemeenschap, en de taal werd populair, met tal van esperantistische groepen die over de hele wereld opdoken. Ondanks de repressie door autoritaire regimes in de twintigste eeuw is de Esperantogemeenschap zich tot op de dag van vandaag blijven ontwikkelen.