MONOCULTURE | Een recent verhaal

La Nova Epoko (Het nieuwe tijdperk) was een internationaal 'literair-sociaal' tijdschrift met een doorgaans linkse oriëntatie, dat in 1922 werd opgericht door vier Sovjet-esperantisten. Het was een van de persorganen van de SAT (Sennacieca Asocio Tutmonda/Wereldwijde Natieloze Vereniging), een wereldwijde vereniging van de Esperanto-arbeidersbeweging die, zoals de naam aangeeft, bewust nationale verschillen afwees. De SAT, die eerder een educatieve en culturele vereniging was dan een openlijk politieke organisatie, had tot doel “haar leden ertoe aan te zetten begrip en tolerantie te hebben voor de politieke en filosofische scholen of systemen die aan de basis liggen van de verschillende arbeiderspartijen.” In de Sovjet-Unie en Duitsland, de landen waar de SAT het grootste aantal leden had, werd de organisatie al in de jaren 1930 vervolgd. Terwijl Hitler Esperanto veroordeelde als een geheime taal voor Joodse complotten, werd Nekrasov, een van de oprichters van La Nova Epoko, in 1938 in de Sovjet-Unie gearresteerd en ervan beschuldigd “een organisator en leider van een fascistische, terroristische spionage-organisatie van esperantisten” te zijn. Samen met andere esperantisten werd hij het slachtoffer van de stalinistische onderdrukking en ter dood veroordeeld.