MONOCULTURE | Een recent verhaal

On Monumental Silences is een rubberen afgietsel van het monument voor Pater De Deken in Wilrijk door Jean-Marie Hérain, opgericht in 1904. Deze meest recente aanwinst van de M HKA-collectie is de einduitkomst van de interactieve artistieke reflectie rond de sculptuur uit 1904 door Ibrahim Mahama, gecureerd door Antonia Alampi voor de Antwerpse kunsthal Extra City, in een samenwerking met Middelheim Museum.

In 2015 voorzag het districtsbestuur van Wilrijk het oorspronkelijke beeld reeds van een informatiebord met de historische context ervan, opgesteld in samenwerking met het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika in Tervuren.

Recent zei de Antwerpse kunstenares Otobong Nkanga dat we rond deze sculpturen kunnen samenkomen om de titels en verhalen die met hen samengaan te heroverwegen en zo het gesprek te openen voor een veelheid aan perspectieven, eerder dan één enkel verhaal. Dat is ook de inzet van Ibrahim Mahama.

Al jaren zorgt een standbeeld van pater De Deken voor controverse. De Deken was een missionaris die naar China en Congo trok. In 1904 kreeg hij in Wilrijk een standbeeld waarbij hij uittorent boven een geknielde zwarte man. Met zijn On Monumental Silences levert Ibrahim Mahama kritiek op het beeld van pater De Deken. On Monumental Silences is een zwart rubberen afgietsel van het monument voor Pater De Deken door Jean-Marie Hérain, opgericht in 1904. Deze meest recente aanwinst van de M HKA-collectie is de einduitkomst van de interactieve artistieke reflectie rond de sculptuur uit 1904 door Ibrahim Mahama (°1987, Tamale, Ghana, waar hij ook werkt), gecureerd door Antonia Alampi voor de Antwerpse kunsthal Extra City, in een samenwerking met Middelheim Museum. In 2015 voorzag het districtsbestuur van Wilrijk het oorspronkelijke beeld reeds van een informatiebord met de historische context ervan, opgesteld in samenwerking met het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika in Tervuren. Belgen domineren de geschiedschrijving over Congo. Congolezen hebben hier geen stem in het historisch debat. Net als in de koloniale periode is de witte blik en stem dominant. Tegen het ontbreken van de Congolese stem in het Vlaamse debat over het Belgische koloniale verleden zegde de Antwerpse kunstenares Otobong Nkanga recent dat we rond deze sculpturen kunnen samenkomen om de titels en verhalen die met hen samengaan opnieuw te denken en zo het gesprek te openen voor een veelheid aan perspectieven, eerder dan één enkel verhaal. Het debat moet inclusiever. Zelf zegt Ibrahim Mahama hierover: "We moeten de nieuwe keuzes die we binnen de huidige condities zouden kunnen maken volgens mij meer in overweging nemen, eerder dan met de vinger te wijzen naar specifieke historische omstandigheden. We delen immers dezelfde geschiedenis.[1]"