MONOCULTURE | Een recent verhaal

De titel van de tekeningenreeks White Suprematism van Jos de Gruyter en Harald Thys verwijst naar het suprematisme, de baanbrekende modernistische artistieke beweging die in het begin van de twintigste eeuw door Kazimir Malevitsj in Rusland werd opgericht en die figuratieve representatie afwees, om te evolueren naar de sensaties van pure kleur en abstracte vormen. Malevitsj verklaarde: “In het jaar 1913 probeerde ik wanhopig de vrije kunst te bevrijden van het dode gewicht van de echte wereld, en vluchtte ik in de vierkante vorm.” De tekeningen van De Gruyter en Thys gebruiken eveneens vierkanten en bevolken die met getekende portretten van mensen. De configuraties herhalen de basisvorm van hun sculptuurreeks White Element, namelijk een witte, vlakke plaatmetaal-sculptuur met een ultra-gereduceerde menselijke vorm. In zekere zin leidt de herhaling van witte vierkanten tot modernistisch-geometrische composities, maar tegelijk wordt de menselijke figuur geïntroduceerd, die precies werd afgewezen door de oorspronkelijke beoefenaars van het suprematisme. De simpele vlakheid en herhaling van witte figuren duidt op een homogene groep die geen afwijkingen toelaat. Met de titel White Suprematism, wat erg lijkt op 'white supremacism', de ideologie die stelt dat ‘blanken’ superieur zijn aan zwarten, evoceert het werk ideologieën die steunen op theorieën van raciale superioriteit. Ondanks zijn vermeende universaliteit wordt het modernisme door sommige denkers beschouwd als een uitdrukking van witte Europese identiteit. White Suprematism houdt zulke rassentheorieën een grimmige spiegel voor.