MONOCULTURE | Een recent verhaal

Rasheed Araeen wordt beschouwd als een van de pioniers van de conceptuele en minimalistische kunst in Groot-Brittannië. Eind jaren 1950 begon hij in de Pakistaanse stad Karachi conceptuele en abstracte kunst te maken. In 1964 verhuisde Araeen naar Londen, waar hij een aantal van de vroegste minimalistische sculpturen maakte die op dat moment in Engeland te zien waren. Nine is een sleutelwerk in Araeens sculpturale productie uit de jaren 1960, die gebaseerd is op geometrische principes. Het werk bestaat uit een structuur met 9 (3x3) units en maakt gebruik van het concept 'gebroken symmetrie', dat centraal staat in Araeens begrip van kunst. Door tegelijkertijd symmetrie te creëren en te verstoren (om zo perfecte symmetrie te vermijden) vormt Nine dus een spanning tussen universaliteit en verschil.

Araeen raakte gedesillusioneerd in het kunstsysteem, dat volgens hem kunstenaars met  niet-westerse migratieachtergrond uitsloot. Hoewel ze modernistische kunst maakten, werden kunstenaars met een zwarte en Aziatische afkomst doorgaans beschreven in termen van etnische identiteit. Dit veroorzaakte een radicaal-politieke bewustwording en Araeen werd een activist die het eurocentrische discours rond hedendaagse kunst in vraag stelde. In de jaren 1970 sloot hij zich aan bij radicale zwarte emancipatiebewegingen zoals de British Black Panthers en begon hij met verschillende media werken te produceren die zijn politieke opvattingen weerspiegelden. Het bracht hem er in 1978 ook toe het tijdschrift Black Phoenix: Journal of Contemporary Art & Culture in the Third World op te richten en te redigeren, en in 1987 Third Text. Daarbij ontwikkelde hij een kritisch discours rond eurocentrisme en nieuwe geglobaliseerde perspectieven in de kunst.