MONOCULTURE | Een recent verhaal

Matti Brauns installatie Bunta Garbo thematiseert het werk van de Belgische advocaat en schrijver Andreas Juste (1918-1998). Juste was een van de belangrijkste voorstanders van de kunstmatige 'universele' taal Ido. Ido is, al naargelang perspectief, een afwijking, dan wel een verfijning van de meest bekende kunsttaal, Esperanto. De taal was het resultaat van de bevindingen van een bijzondere delegatie over kunsttalen, gevormd op de Wereldtentoonstelling van 1900 in Parijs, die voorstelde een verfijnde versie van Esperanto te adopteren. Het idee was om een taal te creëren die transformationeler zou zijn, neutraal qua  geslacht, zonder accenten (die de printproductie belemmerden), en zonder de Slavische syntaxis van het Esperanto. 'Esperanto Reformita' of 'Ido', zoals de taal bekend werd (-ido is een Esperanto-achtervoegsel dat 'afstammen van' betekent) veroorzaakte onvermijdelijk een breuk tussen de utopische taalkundigen. Juste, de meest gerenommeerde schrijver in het Ido, was gepassioneerd door de taal en produceerde zo'n 25 in eigen beheer uitgegeven romans, vertalingen en gedichtenbundels, net als tal van pamfletten. Bunta Garbo, genoemd naar een  gedichtenbundel die door Juste in het Ido werd vertaald, is een reeks alternatieve voorstellen voor omslagen van Juste's gepubliceerde boeken. De omslagontwerpen worden gepresenteerd in een houten structuur met 'rizomatisch' ontwerp dat divergenties in – en onderlinge verbanden tussen – de vorming van ideeën en culturele praktijken evoceert.