MONOCULTURE | Een recent verhaal

De man in Dark and Handsome (1994) is deels ingesloten door een cirkel van lichtpunten die reflecteren in zijn gezicht.

Dark and Lovely en Dark and Handsome vormen een paar. De notie ‘schoonheid en zwart zijn’ werd op een bepaald punt in de geschiedenis een contradictus in terminus. Denk maar aan de donkere fotomodellen die op een bepaald moment in de modewereld verschenen. In de zwarte gemeenschap, was er, en is er nog steeds in sommige opzichten, een soort van reactie tegen het idee dat iemand die erg donker is ook erg mooi en aantrekkelijk kan zijn. Een van de redenen waarom hij Dark and Handsome als een bijhorend werk maakte bij Dark and Lovely was om het idee voor te stellen dat "just as blackness is apparent, their beauty can also be apparent in their blackness.”

De kleine sterretjes die op een bepaalde manier rond de man zijn gezicht bewegen, zijn een soort van punten van schittering waarin je glans en sprankeling ziet, een verwijzing naar een soort van glanzende schoonheid. Dat is ook wat deze schilderijen vertegenwoordigen: een twinkelende, sprankelende schoonheid.