MONOCULTURE | Een recent verhaal

De centrale sculptuur Hirsch (hert) uit 1958, het oudste deel van de installatie, bestaat uit een oude strijkplank –die nog door Beuys’ moeder zou zijn gebruikt– rustend op ebbenhout. De achtendertig Urtiere (oerdieren) lijken voorhistorisch en net aan de aarde ontsproten, maar bestaan ook uit gereedschap, de eerste tekenen van beschaving. Ziege (geit) is gemaakt van een kar en een houweel, die refereren aan het ontginnen van de aarde en technologie.

Boothia Felix is een doorsnede van de aarde waarin wortels en stukken aardewerk zichtbaar zijn, opgesteld op een boetseerbok. Het kompas bovenop en de titel – de naam van een schiereiland in het uiterste noorden van het Amerikaanse continent– situeren het tafereel in het gebied van Inuït gemeenschappen. De elementen die deel uitmaken van Hirschdenkmäler werden voor het eerst samengebracht tijdens de tentoonstelling Zeitgeist in 1982 in Berlijn. De opstelling benadrukt het procesmatige, het onaffe.