MONOCULTURE | Een recent verhaal

Der Schlamm von Branst vindt plaats binnen de alledaagse grenzen van een activiteitencentrum, waar een aantal personages hun tijd besteden met het maken van kleisculpturen. De beelden kunnen beschouwd worden als manifestaties uit de diepten van de mannelijke sublimatie. Het zijn pogingen om dingen af te beelden zoals een paardenkop, het menselijk lichaam en mensenhoofden. In de weergave zien ze er allemaal amateuristisch en lichtjes fallisch uit. Opnieuw werkt het scenario op een pre-verbaal niveau; een enkele vrouw zit te jammeren, waarbij ze een blok klei tegen haar buik houdt.