MONOCULTURE | Een recent verhaal

De sculptuur Kara-Kum is een oversized plastic draagtas die aan het plafond wordt opgehangen. Het werk werd gemaakt na de ineenstorting van de Sovjet-Unie, een periode waarin wildere vormen van transnationaal kapitalisme zich verspreid hadden. Het werk stelt een echte plastic zak van normale grootte voor, zoals Alptekin en Michael Morris ze aantroffen op de Russische markt van Ankara, waar hij verkocht werd als een product naast andere producten zoals legerrestanten, kaviaar of speelgoed. De plastic zak zelf duidt op een consumptiecultuur. Gedurende deze periode  begonnen goedkope goederen overvloedig voor te komen en gerenommeerde merken en hun logo's werden vrij verspreid in geplagieerde versies: men ontweek reglementeringen en creëerde 'nep'-alternatieven. Je zou Kara-Kum zelfs kunnen omschrijven als een origineel nep. Het beeld op de zak is een variant op het logo van Camel, een sigarettenmerk dat Turkse tabak gebruikt, en is gebaseerd op typische oriëntaalse afbeeldingen van een kameel en een piramide. Op het werk staat de vreemde uitdrukking ‘disposed in the Middle Asia’ (‘geplaatst/geordend in Midden-Azië’), vermoedelijk een verkeerde vertaling, en ‘Karakum’, wat staat voor ‘zwart zand’ en ook effectief de naam van een woestijn in Turkmenistan is. De kunstenaars weerspiegelen de botte kapitalistische logica van het zich toe-eigenen van symbolen enkel en alleen voor het vergroten van marketingpotentieel. Zo belichten ze de ongemakkelijke relaties tussen echt en nep, product en plaats.