Danny Matthys
(c)image: M HKA
Vertikalen, begrenzing van een weiland [Verticals, Limits of a Meadow], 1974
In zijn werk verkent Danny Matthys de omgeving die hem omringt. Hij exploreert en analyseert zijn leefruimte, in de breedste zin van het woord. Hij tast de fysieke ruimte af, bestudeert en systematiseert ze. Het blootleggen van structuren is echter steeds belangrijker dan de esthetische kwaliteiten. Matthys wil de toeschouwer bewust maken van de complexiteit van onze perceptie. Op die manier kan je het werk zien als een geformaliseerd onderzoek naar de waarneming.
Als beeldend kunstenaar stelt Danny Matthys een typisch beeldend probleem: de zoektocht naar een vorm die de tijds- en ruimtedimensies van de waarneming zichtbaar maakt. Zo is een foto bijvoorbeeld per definitie een vlakke weergave van een bevroren moment, waarbij zich het probleem van tijd en ruimte stelt. Ook in Vertikalen, begrenzing van een weiland is de kunstenaar erop uit om die dimensies afleesbaar te maken uit de vormgeving.
Zijn werk kan ook gezien worden als een systematische zoektocht naar een vormgevingsstructuur die aansluit bij het voor de waarneming gebruikte medium. Op die manier vervalt het traditionele onderscheid tussen vorm en inhoud. De inhoud van Matthys’ werk is dan ook net het zichtbaar maken van de door het medium opgedrongen vorm.