MONOCULTURE | Een recent verhaal

Camille Paglia is een Amerikaanse cultuurcriticus die bekend staat om haar polemische ideeën over feminisme en seksualiteit. Ze is een controversiële figuur –  vaak omschreven als 'antifeministisch-feministe' – die zichzelf identificeert als transgender maar die hedendaagse genderstudies verwerpt. Haar beroemdste en omvangrijkste publicatie, Sexual Personae, probeert 'de eenheid en continuïteit van de westerse cultuur' te demonstreren aan de hand van de studie van de 'seksuele personae' van Nefertiti tot Emily Dickinson. Paglia haalt haar ideeën uit de theorieën van allerlei auteurs, waaronder Markies de Sade, Oswald Spengler, Sigmund Freud en Carl Jung, alsook het nietzscheaanse idee van de dichotomie tussen dionysische en apollinische krachten in de cultuur. Haar theorie van de westerse cultuur baseert ze op seksuele stereotypen, onveranderlijke seksuele archetypen en het idee van een biologische basis voor seks. Volgens Paglia zijn cultuur en beschaving gecreëerd door mannen om de chaotische (of ‘chtonische', om Paglias' term te gebruiken) en zelfvernietigende aard van vrouwen te bestrijden en te beheersen. De agressieve aard van mannelijke seksualiteit wordt gezien als een drijvende kracht in de cultuur. Paglia stelt dat “amoraliteit, agressie, sadisme, voyeurisme en pornografie in de grote kunst door de meeste academische critici werden genegeerd of verdoezeld.” Sommige critici betogen dat Paglias' vergelijkingen tussen selecte voorbeelden uit de kunst en de literatuur uit hoge en lage cultuur, en haar (controversieel) enthousiasme voor pornografie en mannelijke pedofilie slechts gimmicks zijn. Volgens hen maskeren ze haar verheerlijking van de mannelijke dominantie en van het onbetwistbare conservatieve traject dat de westerse cultuur heeft afgelegd.